سهم ....

نمیدونم چرا همیشه یه قصه باید تکرار بشه ... 

نمیدونم چرا همیشه سهم بعضیا باید یه جور و یه اندازه باشه ... 

نمیدونم چرا بعضیا نمیخوان با خودشون و سهمشون کنار بیان ... 

نمیدونم چرا نمیخوان قبول کنن ... 

نمیدونم چرا اینقد نمیدونم تو ذهنمه ... 

اصلا نمیدونم چی دارم میگم یا چی باید بگم ... 

ولی بعضی وقتا دیگه این نمیدونما از صبر آدما بیشتر میشه ... 

چرا همیشه سهم یه آدم باید انتظار باشه؟ 

چرا این سهم هیچوقت کم و زیاد نمیشه؟ 

چرا یه ذره از سهمش کم نمیشه و به اون یکی منتقل نمیشه؟ 

چرا همه ی انتظارا فقط سهم یه نفر باشه؟ 

مگه نمیگن همونجوری رفتار کن که دوس داری با خودت رفتار بشه؟ پس چرا هیچوقت اونجوری که رفتار میکنه باهاش رفتار نمیشه؟ 

چرا هر جور که باشه فقط یه جور باهاش رفتار میشه؟ فقط منتظر بودن سهمش میشه؟ 

کاش خدا لااقل جواب سوالمو میداد ........

بودنت رو دوست دارم ......